Legendy i historie Historia Kiełkowa
Historia Kiełkowa
Przez wioskę prowadził trakt wzmiankowany w XV w., który rozpoczynał się w Rzochowie i prowadził przez Kiełków, Kądziołki, Zgórsko, Radomyśl i Dulczę na Tarnów i Kraków. Już wówczas w Kiełkowie funkcjonował przewóz przez Wisłokę. Dziś przewóz jest jedną z atrakcji turystycznych wioski.
Nie są jasne dzieje zamku Minera, zwanego również Lubelczykiem k. Kiełkowa. Wzmiankowany w 1581r2., wznosił się na lewym brzegu Wisłoki na pograniczu Przecławia i Kiełkowa. Był to drewniany dwór warowny. Powstał z inicjatywy Tarnowskich przed 1546r., jako strażnica dóbr nadwisłoczańskich. Zbudowany był pośrodku wielkiego stawu, a obronność polegała na utrudnionym dostępie przez wodę. Przy podziale dóbr w 1546r., dostał się Katarzynie z Dąbrowicy, wdowie po Stanisławie Tarnowskim. W 1581r. wymieniany jest wśród posiadłości należących do parafii Książnice. Późniejsze źródła nie wspominają już o tej warowni. Drewniana warownia uległa zniszczeniu w bliżej nieznanych okolicznościach. Tajemnicę, być może, wyjaśnia ludowa opowieść.
Przed 1 wojną światową, na pograniczu Błonia i Kiełkowa, na wprost "wodospadu", znajdował się dwór, który uległ rozbiórce po parcelacji gruntów przeprowadzonej w latach 20 tych XX wieku .
W okresie międzywojenny w Kiełkowie było Stronnictwo Ludowe, które posiadało własny sztandar. Istniejąca od 1913r szkoła w Kiełkowie, otrzymała nowy budynek w 1928r. Z pomocy naukowych znajdowało się tu liczydło i reprodukcje obrazów historycznych. Do I939r. była to szkoła czteroklasowa. W 1921 r. wieś liczyła 246 mieszkańców. W 1970r. w Kiełkowie mieszkało 769 osób. W wiosce mieszkają dwie rodziny bociana białego, spotykana jest chroniona roślina - grążel żółty.
Przed powstaniem parafii w Kiełkowie, mieszkańcy wioski uczęszczali do kościoła w Rzochowie, gdzie przeprawiano się przez rzekę przewozem. Parafię rzochowską rozdzielała wówczas Wisłoka. Budowę kościoła w Kiełkowie pod wezwaniem Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczętą w 1982r., zakończono w 1986r. W czerw-cu 1984r. biskup Jerzy Ablewicz poświęcił nową parafię w Kiełkowie.
Od pierwszych lat powojennych, przy Szkole Podstawowej w Kiełkowie, funkcjonował teatr amatorski pro-wadzony przez nauczycielki pełniące funkcje kierownicze w szkole. Aktorami byli rodzice. OSP, młodzież i uczniowie. Wystawiano sztuki znanych komediopisarzy, przeważnie Fredry. Grano dramaty Bałuckiego. Kilkakrotnie przygotowywano jasełka wzbogacone własną twórczością. Występy odbywały się w szkole lub na podwórzu, a potem w wybudowanym Domu Ludowym. Każdego roku, w okresie zimowym, powstawało inne przedstawienie. Teatr występował gościnnie w okolicznych wsiach. W największym przygotowywanym w Kiełkowe przedstawieniu, grało 40 osób! Po przedstawieniach odbywały się potańcówki i spotkania towarzyskie. Ten sam zespół organizował kolędę z turoniem, heroldem i babą, w której brali udział aktorzy z teatru. Teksty kolędy dostosowywano do aktualnych wydarzeń.
Z Kiełkowa pochodził Antoni Harla, profesor gimnazjum w Oświęcimiu. Wojna zastała go w Kiełkowie, gdzie przebywał na wakacjach. W okresie okupacji, w Kiełkowie, Wyłowie i Zaborczu prowadził tajne nauczanie.
| « poprzednia | następna » |
|---|
