Start 
Teoria modelarstwa Figury akrobacyjne
Teoria modelarstwa Figury akrobacyjne
Figury akrobacyjne
Ześlizg – zjawisko znoszenia statku powietrznego w kierunku wnętrza zakrętu połączone ze zmniejszaniem wysokości lotu.
Ześlizg niezamierzony może pojawić się w sytuacjach, kiedy samolot porusza się po łuku zakrętu ze zbyt dużym kątem przechylenia lub z niewystarczającą prędkością.
Piloci lekkich samolotów, w szczególności szybowców, stosują ten manewr w sposób zamierzony, np. wówczas, gdy zmuszeni są do szybkiego zmniejszenia pułapu lotu bez zwiększania prędkości. Krzyżując wychylenia lotek i pozostałych powierzchni sterowych samolotu doprowadzają do przechylenia samolotu na skrzydło (np. na lewe, patrz grafika) i odchylenia kadłuba od osi lotu (np. w prawo, jak na grafice). Takie ustawienie samolotu zwiększa jego powierzchnię oporu, co zapobiega zwiększaniu prędkości. Manewr ten w 1983 zastosował pilot pasażerskiego Boeinga 767 z Air Canada, który z braku paliwa awaryjnie musiał lądować w Gimli (Manitoba, Kanada). Po szczęśliwym lądowaniu samolot ten, zarejestrowany jako C-GAUN, powszechnie zaczęto nazywać szybowcem z Gimli. Ześlizg na małej wysokości, przy małej prędkości płatowca grozi wypadkiem. Z tego względu w wielu konstrukcjach stosowane są rozwiązania (np.dodatni wznios płata czy winglety) aby to ryzyko zmniejszyć.
Korkociąg zamierzony to figura akrobacji lotniczej. Wykonywany jest ze z góry zaplanowaną liczbą zwitek i z wyprowadzeniem na z góry wyznaczony kierunek.
Wprowadzenie do korkociągu następuje w efekcie celowego przeciągnięcia samolotu (bądź szybowca) z jednoczesnym, energicznym zadziałaniem (zasterowaniem) sterem kierunku w stronę zamierzonego obrotu. Jeśli nie następuje wyprowadzenie z figury, to po chwili (np. po wykonaniu połowy lub całej zwitki – zależy to od typu płatowca), dochodzi do ustalenia się korkociągu (stała prędkość obrotu, stała prędkość opadania, stałe pochylenie). Do ustalenia korkociągu wymagane jest najczęściej ciągłe utrzymywanie ściągniętego drążka i wychylonego steru kierunku (stopień koniecznego wychylenia sterów zależy od typu płatowca).
Wizualnie podobną do korkociągu figurą akrobacji jest spirala, w której płatowiec również porusza się w dół z jednoczesnym obrotem wokół pionowej osi. Spirala różni się od korkociągu tym, że jest to rodzaj ciasnego zakrętu z dużym przechyleniem i jest wykonywana przy kątach natarcia mniejszych od krytycznego, czyli przy zachowaniu przepływu strug na skrzydłach.
Ześlizg niezamierzony może pojawić się w sytuacjach, kiedy samolot porusza się po łuku zakrętu ze zbyt dużym kątem przechylenia lub z niewystarczającą prędkością.
Piloci lekkich samolotów, w szczególności szybowców, stosują ten manewr w sposób zamierzony, np. wówczas, gdy zmuszeni są do szybkiego zmniejszenia pułapu lotu bez zwiększania prędkości. Krzyżując wychylenia lotek i pozostałych powierzchni sterowych samolotu doprowadzają do przechylenia samolotu na skrzydło (np. na lewe, patrz grafika) i odchylenia kadłuba od osi lotu (np. w prawo, jak na grafice). Takie ustawienie samolotu zwiększa jego powierzchnię oporu, co zapobiega zwiększaniu prędkości. Manewr ten w 1983 zastosował pilot pasażerskiego Boeinga 767 z Air Canada, który z braku paliwa awaryjnie musiał lądować w Gimli (Manitoba, Kanada). Po szczęśliwym lądowaniu samolot ten, zarejestrowany jako C-GAUN, powszechnie zaczęto nazywać szybowcem z Gimli. Ześlizg na małej wysokości, przy małej prędkości płatowca grozi wypadkiem. Z tego względu w wielu konstrukcjach stosowane są rozwiązania (np.dodatni wznios płata czy winglety) aby to ryzyko zmniejszyć.
Korkociąg zamierzony to figura akrobacji lotniczej. Wykonywany jest ze z góry zaplanowaną liczbą zwitek i z wyprowadzeniem na z góry wyznaczony kierunek.
Wprowadzenie do korkociągu następuje w efekcie celowego przeciągnięcia samolotu (bądź szybowca) z jednoczesnym, energicznym zadziałaniem (zasterowaniem) sterem kierunku w stronę zamierzonego obrotu. Jeśli nie następuje wyprowadzenie z figury, to po chwili (np. po wykonaniu połowy lub całej zwitki – zależy to od typu płatowca), dochodzi do ustalenia się korkociągu (stała prędkość obrotu, stała prędkość opadania, stałe pochylenie). Do ustalenia korkociągu wymagane jest najczęściej ciągłe utrzymywanie ściągniętego drążka i wychylonego steru kierunku (stopień koniecznego wychylenia sterów zależy od typu płatowca).
Wizualnie podobną do korkociągu figurą akrobacji jest spirala, w której płatowiec również porusza się w dół z jednoczesnym obrotem wokół pionowej osi. Spirala różni się od korkociągu tym, że jest to rodzaj ciasnego zakrętu z dużym przechyleniem i jest wykonywana przy kątach natarcia mniejszych od krytycznego, czyli przy zachowaniu przepływu strug na skrzydłach.
| « poprzednia | następna » |
|---|
Losowy obraz
Edukacja Ekologiczna
Inwentaryzacja
Stowarzyszenia
Szkoły i przedszkola
