EKOmuzeum Ziemi Przecławskiej

Wieś Rzemień leży 10 km na południe od Mielca. Znajduje się tu średniowieczna wieża mieszkalno-obronna otoczona fortyfikacjami. Wieża w Rzemieniu jest jedną z pierwszych budowli murowanych, wzniesionych na terenie Puszczy Sandomierskiej. Najwcześniejsza wzmianka dotycząca budowli pochodzi z 1448 roku, zatem jej powstanie możemy odnieść do czasów wcześniejszych. Druga połowa XIV wieku to okres, kiedy właścicielami terenów na których znajdował się Rzemień byli nieślubni synowie Kazimierza Wielkiego Pełka i Niemierz. Możemy zatem wnioskować, że wieża w Rzemieniu powstała z inicjatywy Kazimierza Wielkiego. W XVI wieku Rzemień staje się siedzibą rodową Tarnowskich. Dokument z 1546 roku dotyczy podziału majętności między wdową po Stanisławie Tarnowskim, Katarzyną z Dąbrowicy i jej dwoma synami Wojciechem i Janem, przedstawia nam ówczesny stan wieży w Rzemieniu.

Jak wynika z tego dokumentu wieża pełniła funkcję mieszkalną, otoczona była wałami z bramą wjazdową i mostem. Istniało także podzamcze zwane Przedrostkiem, na którym wymienione są: stajnia, gumno, sad i in. Około roku 1580 Nelli i Justimonti (architekci włoscy) przeprowadzili prace budowlane w Rzemieniu. Był to zasadniczy etap przebudowy gotyckiej wieży w stylu renesansowym. Objęcie włości przez Lubomirskich rozpoczyna nową kartę w historii wieży. Poczet właścicieli otwiera Stanisław Lubomirski, który wg F.Siarczyńskiego "w 1640 roku basztami, okopami : 40 działami obwarował, a dzieciom swoim zlecił aby te z mieysca ruszane nie były".

Wieża usytuowana jest w dolinie rzeki Wisłoki na uboczu wsi Rzemień. Wzniesiona jest z cegły o układzie polskim, założona na planie kwadratu (14 x 14 m). Frontem zwrócona jest na zachód, obwiedziona cztero-bastionowym wałem ziemnym. Budowla jest czterokondygnacyjna, z zagłębionym przyziemiem i posadowiona na dębowych palach. Mury wieży posiadają znaczną grubość dochodzącą do 2,20 m. Zewnętrzne elewacje oblicowane są cegłą, dachy pokryte są dachówką tzw. "karpiówką" .